روش A2O

روش A2O

تصفیه فاضلاب به روش A2O

وجود ترکیبات حاوی فسفر و نیتروژن در محیطهای آبی تاثیرات منفی بر محیطهای آبی و جانداران دریایی دارد که عمدتاً این سمیت سبب آلودگی آبهای زیرزمینی بـه نیتـرات،بیماری واز بین رفتن جانداران دریایی و ایجاد بیماریهای ناشی از مصرف آبهای آلوده بـه نیتـرات توسط انسانها می شوند . در نتیجه توسط سازمان محیط زیست محـدودیتهـایی در غلظـت ایـن ترکیبـات در پسابهای ورودی به محیط آبهای پذیرنده اعمال شده است.
تحقیقات و آزمایشهای فراوانی جهت رسیدن به مطلوبترین پساب با کیفیتی قابل تخلیه به محیط زیست انجام شده است. در مقایسه با روشهای دیگر تصفیه فاضلاب از جمله:

لجـن فعـال- هـوادهی گسترده، یکی از موفق ترین روشها در حذف نوترینتها، به کارگیری سیستم A2O می باشد که امروزه در سراسر جهان مورد استقبال فراوانی قرار گرفته است.

فرایند سه مرحله ای A2O از یک فرایند MLE (Modified Ludzack-Ettinger) جهت حذف نیتروژن TN (از طریق دنیتریفیکاسیون) و یک واحد بیهوازی ماقبل آن، برای حذف فسفر(TP) تشکیل شده است. در واقع فرایند A2Oشامل سه تانک بیهوازی، انوکسیک و هوازی به صورت سری است بطوریکه لجن فعال به واحد بیهوازی برگشت داده می شود. این فرایند که پروسه ی دنیتریفیکاسیون نیتراتها در لجن فعال را باعث می شود، جایگزین بسیاری از روشهای دیگر در تصفیه ی نوترینتها شده است. کاربرد و بهره برداری این پروسه نسبتا آسان است.
جریان ابتدا وارد واحد بیهوازی شده، فسفر به مقدار زیادی حذف می شود ودر شرایط عدم حضور نیترات و اکسیژن محلول، اسیدهای چرب فرار در ارگانیسمهای ذخیره کننده پلی فسفات، انباشته می شوند. جریان فاضلاب سپس وارد واحد انوکسیک شده و با جریان فاضلاب حاوی نیترات که از انتهای بخش هوادهی بازگشت داده شده است، مخلوط می شود. در واحد انوکسیک، نیترات با تبدیل شدن به نیتروژن کاهش می یابد درحالیکه باکتریها مواد قابل تجزیه را همچنان مصرف می کنند. در این زمان جریان وارد مرحله ی هوازی شده، جاییکه آمونیاک به نیترات اکسید می شود.

فرایند A2O جهت تصفیه فاضلاب به خصوص حذف نیتروژن و فسفر، با بیش از ۹۰ درصد کاربرد گسترده ای دارد.

 

.

A2O

تحقیقات و نتایج حاصله نشان داده اند که حذف فسفردرشرایط انوکسیک در سیستمهای A2O ، رخ می دهد اگرچه که این کاهش مقدار فسفر در مقایسه با شرایط هوازی به میزان کمتری اتفاق می افتد.
اگر در یک سیستم A20 باکتریهای )DPB( وجود داشته باشند می توانند تاثیر منفی جذب بستر پلی فسفات را طی فرایند بیهوازی حذف نیترات (توسط گونه های متداول حذف نیترات) خنثی کند. تحقیقات نشان داده اند که DPB در حذف فسفر توانایی و ویژگیهای مشابهی با ارگانیسمهای هوازی متراکم پلی فسفات (PAO) دارند. بر اساس تحقیات انجام شده توسط Murn leitner et al. مشخص شده است که وجود DPB در سیستم تصفیه فاضلاب به خصوص سیستم A2O ، روند تصفیه و کیفیت آن را بهبود می بخشد زیرا به COD کمتر، هزینه هوادهی کمترو پردازش لجن کمتری نیاز است.

نکاتی چند در رابطه با فرایند A2O :

– در سیستم A20، وجود نیترات در واحد انوکسیک و ترکیبات آلی در واحد بیهوازی تاثیر بسزایی در حذف بیولوزیکی نوترینت دارند
– این سیستم، اصلاح شده ی فرایند AO می باشد،درحالیکه یک واحد آنوکسیک در ابتدای سیستم اضافه شده است تا فرآیند دنیتریفیکاسیون و کاهش نیتروژن و فسفر انجام شود
– فرایند به طور اختصاصی جهت حذف ORGANIC matters, ،فسفر و دنیتریفیکاسیون به کار می رود
– این روش عمدتا جهت تصفیه فاضلاب صنعتی به کار می رود
– ترکیبات دارای نیتروژن در محیطهای آبی اثراتی دارندعمدتاً( سمیت آمونیاک، آلودگی آبهای زیرزمینی بـه نیتـرات و بیماریهای ناشی از مصرف آبهای آلوده بـه نیتـرات) کـه باعـث شـده محـدودیتهـایی در غلظـت ایـن ترکیبـات در پسابهای ورودی به محیط آبهای پذیرنده اعمال گردد .



دیدگاه ها :