چربیگیرهای API

این نوع از چربیگیرها یکی از پرمصرف ترین نوع چربیگیر در تصفیه فاضلاب می­باشند. ساخت و ساز جداکننده­ آب و روغن به روش API مشابه یک زلال ساز مستطیل شکل می­باشد،

هر چند که اندازه و جزئیات طراحی متفاوتی دارند.این نوع از چربیگیرها معمولاً در تصفیه فاضلاب پالایشگاه­ها که به وسیله نفت آلوده می­شوند، مورد استفاده قرار می­گیرند.

این چربیگیرها به منظور حذف روغن آزاد و همچنین ذرات جامد از فاضلاب های پالایشگاه ها، پتروشیمی ها و کارخانه­های شیمیایی و  سایر صنایع مورد استفاده قرار می­گیرند.

این چربیگیرها بر اساس استانداردهای منتشر شده توسط مؤسسه نفت آمریکا (American Petroleum Institute) طراحی شده­اند. اساس این نوع از جداکننده ها تفاوت در

وزن مخصوص(Specific Gravity) می­باشد. مادۀ با وزن مخصوص کمتر (که معمولاً روغن می­باشد) از سطح جمع آوری شده، در حالی که سیال با وزن مخصوص بیشتر در قسمت

پایین باقی می ماند.  فاضلاب ممکن است حاوی روغن نامحلول، لجن و مقادیری اجزای محلول باشد. روغن­های محلول یا امولسیون، نمی توانند با این روش حذف شوند و نیازمند

روش های دیگر تصفیه می باشند. در چربیگیرهای API متداول، در ابتدا فاضلاب به منظور جمع آوری لجن، در یک بخش پیش تصفیه، جمع آوری می گردد. بافلها اجازه می دهند

تا جریان فاضلاب به آرامی به سمت خروجی حرکت کند و روغن از آب و پساب جدا شود.

اولین چربیگیر به روش API در سال ۱۹۹۳ در پالایشگاه آتلانتیک در فیلادلفیای آمریکا نصب و راه اندازی شد. از آن زمان تقریباً تمامی پالایشگاه های سراسر جهان چربیگیرهای

API را به عنوان اولین مرحله از تصفیه خانه فاضلاب خود نصب و راه اندازی کرده اند. معمولاً در فرآیند چربیگیرهای API لایه روغنی که ممکن است حاوی مقادیری آب و مواد جامد

معلق باشد، باید به طور مداوم خالی شود. این لایه از روغن جداسازی شده، ممکن است جهت بازیابی محصولات با ارزش دوباره پردازش شود و یا از بین برود. لایه رسوبی حاوی

ذرات جامد که در پایین چربی گیر تشکیل شده است، توسط یک زداینده (یا دستگاه مشابه) و یک پمپ لجن حذف می­شود.

در طراحی چربیگیرهای API و سایر مخازن ثقلی مشابه، در صورتی که جریان ورودی دارای شرایط زیر باشد، عملکرد چربی گیر با مشکل مواجه خواهد شد.

• اندازه متوسط قطرات روغن در خوراک کمتر از ۱۵۰ میکرون باشد،
• دانسیته روغن بیشتر از Kg/m3 925 باشد،
• دمای آب کمتر از ۵ درجه سانتیگراد باشد،
• میزان هیدروکربن در جریان ورودی بالا باشد.

فرمول زیر بیانگر سرعت حذف ذرات روغن از آب است:

Vp =

• Vp: سرعت صعود ذرات (cm/sec)
• G: ثابت شتاب گرانش(cm/sec2 980)
• µ: ویسکوزیته مطلق سیال (آب)
• dp : دانسیته ذره (g/cm3)
• dc : دانسیته سیال (g/cm3)
• D: قطر ذره (cm)

این رابطه برای همه چربی گیر های ثقلی روغن از آب بکار می‌رود. باید توجه داشت که این فرمول فقط برای روغن آزاد می‌تواند بکار رود و برای روغنهای امولسیونی قابل استفاده نمی‌باشد.

به دلیل محدودیت های تخلیه آب چربیگیرهای API، معمولاً چندین مرحله پردازش، قبل از تخلیه و یا استفاده مجدد از پساب تصفیه شده، مورد نیاز است. تصفیه پساب خروجی از این چربیگیرها بیشتر به منظور حذف ذرات روغن کوچکتر از ۱۵۰ میکرون، مواد محلول و هیدروکربن ها، روغن های سنگین تر و یا سایر آلاینده هایی که توسط چربیگیرهای API حذف نشده اند، طراحی می­شود. فناوری های تصفیه ثانویه شامل چربیگیرهای با صفحات موازی (CPI)، شناورسازی با هوای محلول (DAF)، تصفیه هوازی و بی هوازی بیولوژیکی، هیدروسیکلون می باشند.

 مزایای چربیگیر API

• طراحی ساده،
• کم هزینه،
• نیاز به تعمیر و نگهداری کم.

معایب چربیگیر  API

• کیفیت ضعیف جداسازی،
• نیاز به فضای زیاد.